Ganîmet malından hazret-İ Alîye az verİlmesİnİn hİkmetİ

Kırkbeşinci Menâkıb: 

Hazret-i Alî “radıyallahü teâlâ anh” gazâya gitmişdi. Allahü Sübhânehü ve teâlâ hazretleri, feth müyesser edip, çeşidli ganîmetler ile, yüz akı ile, sağ ve sâlim döndü. Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretleri ile buluşdukda, huzûr-ı şerîflerine gazâ malından bir kese altın getirdi. Server-i âlem o altınları, taksîm etdi. Hazret-i Alîye ancak, o altınlardan üç dâne verdi.

İnsanlık îcâbı, hazret-i Alînin hâtırlarına, Sultân-ı kâinât benim ne mertebe ihtiyâcım olduğunu bilir, diye biraz üzüntü hâsıl oldu. O hüzün ile se’âdethânelerine geldi. Gece rü’yâda gördü ki, kıyâmet kopmuş. Bütün herkesi arasat meydânında hesâb için habs etmişler. Hazret-i Alîye “kerremallahü vecheh”, yâ Alî! Sen de üç altının hesâbını ver, dediler. Öyle bir harâret ve ızdırâb kapladı ki, beyni kaynardı. Bu ızdırâbdan sıkılıp, birkaç adım döşeğinden dışarı atladı.


Suçunu bilip, tevbe ve istigfâra mecbûr oldu. Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretlerinin âsitâne-i se’âdetlerine [evlerine] varıp, ayaklarına yüz sürdükde, Fahr-i âlem “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretleri, Aliyyül mürtedâ “kerremallahü vecheh” hazretlerini bu hâl ile gördükde, tebessüm edip, buyurdu ki, "yâ Alî! Üç altının hesâbını vermekde, bu şeklde zahmet çekdin. Dahâ ziyâde olsa idi, hâlin nice olurdu." Hazret-i Aliyyül mürtedâ “radıyallahü teâlâ anh”, elbette bu menkıbede anlatılandan dahâ yüksekdir.