Sen Nur Üstüne Nursun

Cenâb-ı Hak buyuruyor:

“Sen elbette yüce bir ahlâk üzeresin!” (Kalem, 4)

Rasûlullah (sav) buyuruyor:

“Ben güzel ahlâkı tamamlamak üzere gönderildim.” (Muvatta’, Hüsnü’l-huluk, 8)

Peygamberimiz’in babası Hz. Abdullâh, annesi Hz. Âmine’dir. O’nun mübârek soyu Hz. İsmâîl’in oğlu Kayzar sülâlesinin en şereflisi olan Adnân’a kadar uzanır.

Rasûlullâh (sav), Kureyş kabîlesi içinde, gerek baba ve gerek ana yönünden, en temiz ve en şerefli bir âileye mensuptur.
Rasûlullâh (sav)’in kâinâtı teşrîf ettiği mübârek gecede bâzı hârikulâde hâller vukû bulmuştur. Bu mûcizelerden birkaçı şöyledir:

Hz. Âmine’nin bildirdiğine göre kendisi, ne hâmileliği ne de doğum esnâsında hiçbir zahmet çekmemiş ve Allâh Rasûlü dünyâya gelirken doğu ile batı arasını aydınlatan bir nûrun kendisinden çıktığını görmüştür. Peygamber (sav) temiz bir şekilde, ellerini yere dayayarak doğmuş ve başını semâya kaldırmıştır.

O anda şeytan, hayâtında hiç olmadığı kadar büyük bir çığlık koparmıştır. (İbn-İ Kesir, El-Bidâye, II, 271)

İran başkadısı ve din adamı Mûbezân, rüyâsında birtakım serkeş develerin bir sürü yürük atları önlerine katarak Dicle ırmağını geçtiklerini, İran topraklarına yayıldıklarını görmüştür.

Semâve Vâdisi’ni (Semâve, Kûfe ile Şam arasında, Bağdat’ın 235 km. güneydoğusunda, Kelb arâzisinde, taşsız bir çöldür.) su basmıştır.

Kisrâ’nın sarayından 14 sütun yıkılmıştır.

İranlıların, tapınaklarında bin yıldan beri hiç sönmeden yanan ateşleri sönmüştür.(İbn-i Kesîr, el- Bidâye, II, 273)

Her Güne Kelime

teşrîf: 1. şereflendirme, şereflendirilme, şeref verme, verilme. 2. gelmesiyle bir yere şeref verme, gelme; gitme.

harikulâde: âdetin üstünde, hâricinde.

vuku: 1. düşme, 2. rastlama, isabet etme. 3. olma, oluş. 4. bir hâdisenin çıkış şekli, cereyanı.