Ensâr’ın Cömertliği

Cenâb-ı Hak buyuruyor: “Daha önceden Medine'yi yurt edinmiş ve gönüllerine imanı yerleştirmiş olan kimseler, kendilerine göç edip gelenleri severler ve onlara verilenlerden dolayı içlerinde bir rahatsızlık hissetmezler. Kendileri zaruret içinde bulunsalar bile onları kendilerine tercih ederler. Kim nefsinin cimriliğinden korunursa, işte onlar kurtuluşa erenlerdir.” (Haşr, 9)

Rasûlullah (sav) buyurdular: “Sizden biriniz, kendisi için arzu edip istediği şeyi, din kardeşi için de arzu edip istemedikçe, gerçek anlamda iman etmiş olmaz.” (Buhârî, Îmân 7; Müslim, Îmân)

Bir gün Rasûlullah (sav) Bahreyn arâzisini ashâbına taksim etmek üzere, önce Ensâr’ı dâvet etmişti. Ensâr kâ’bına erişilmez bir fedâkârlık ve ferâgat göstererek: “-Yâ Rasûlâllah! Muhâcir kardeşlerimize bunun bir mislini fazlasıyla taksim buyurmadıkça bize bir şey vermeyiniz!” dediler. Bunun üzerine Rasulûllah (sav): “-Ey Ensâr! Mâdem ki (mü’min kardeşlerinizi nefsinize tercih ederek) almak istemiyorsunuz; şu hâlde Kevser Havuzu’nda bana kavuşuncaya kadar (dünyanın iptilâlarına) sabrediniz! Çünkü benden sonra, yakında size başkalarının tercih edileceği bir zaman gelecektir.” buyurdu. (Buhârî, Menâkıbu’l-Ensâr, 8) Ensâr’ın sergilediği bu güzel ahlâk, cömertliğin bir ileri derecesi, yani îsâr faziletiydi. Onlar, kardeşlerini kendilerine tercih ediyor, kendi ihtiyaçları olduğu hâlde diğerlerini önde tutuyorlardı. (Osman Nûri Topbaş, Asr-ı Saâdet Toplumu, Erkam Yay.)

Her Güne Bir Esma-ül Hüsna (Allah’ın En Güzel İsimleri) el-Mâcid: Şanı yüce olan, keremi bol olan, yardımı çok olan, in’âm ve ihsânı bol olan demektir.

Kısa Günün Kârı Kendi nefsin için istediklerini kardeşin içinde iste.

Lügatçe zaruret: 1.Yoksulluk, sıkıntı. 2. Gereklilik. ferâgat: El çekme. îsâr: Başkasını kendi nefsine tercih etme. in’âm: İhsânda ve lütufta bulunmak, iyilik etmek.