Talmut

Yahûdîler, yazılı Tevrât’ın yanında ayrıca Allâh tarafından Hazret-i Mûsâ’ya indirilmiş sözlü bir vahiy bulunduğunu söylerler ki o da Talmut’tur. Yahûdîler, Talmut’u Tevrât’la aynı değerde tutar ve onu kabûl etmeyeni gerçek yahûdî saymazlar.
Talmut, Hazret-i Mûsâ’nın Tevrât’ı açıklayıcı îzahlarını ihtivâ eden bir Tevrât tefsîridir. Başlangıçta bu tefsirler, şifâhî olarak devâm etti. Sonraları kaleme alınarak yazıya aktarıldı. Buna “Mişna” dendi. Mişna, dînî emirlerin tatbîki husûsundaki açıklamaları ihtivâ etmekteydi. Filistin ve Bâbil’de bulunan yahûdî dînî mekteplerinde Mişna üzerinde çalışmalar yapıldı. Netîcede Talmut teşekkül etti. Bugün, Kudüs ve Bâbil Talmut’u olmak üzere iki Talmut bulunmaktadır. Bunlar, M.S. 4. ve 5. yüzyıllarda tedvîn edildi.
Mişna, tekrar; Talmut ise tâlîm (bilgi verme) demektir. Bu noktada Talmut, Tevrât’taki hükümlerin açıklamalarını ihtivâ eden tefsîr ve içtihâdlar külliyâtıdır. Çünkü Tevrât’taki hükümler umûmîdir. Meselâ Tanrı:
“Yedinci yılda tarlanı ekmeyeceksin!” der.

“Cumartesi günü iş yapmayacaksın!” der.
Fakat bunların tafsîlâtını vermez. Tafsîlâtı Talmut verir.
Ancak Talmut’un meydana geliş şekli dikkate alındığında, beşerî temâyüllerin ilâhî ifâdelerden daha çok ortaya çıktığı apaçık müşâhede edilir.
Talmut’un hâkim fikri, yahûdîlerin üstün ırk olduğu iddiâsıdır. “On emir”, sâdece yahûdîler arasında geçerli olup yahûdî olmayanlar için bir mânâ ve mükellefiyet ifâde etmez.
Hâsılı, yahûdî kutsal kitaplarındaki hâkim unsur, Tanrı’nın seçilmiş kavim olan İsrâîloğulları’nı esas almasıdır. Dolayısıyla Eski Ahid’de tarihî anlatım, verilmesi gereken mesajın önüne geçmiştir. Teferruatlı hâdiseler, sıkıcı ve uzun soy kütükleri, bunun en bâriz örneklerindendir. Yahûdî kutsal kitâbı, tek cümleyle; bir İsrâîloğulları târihi ve onların Tanrı ile olan münâsebetlerinin hikâyesidir. Bu yönüyle Yahûdîlik, bütün insanlığı saâdete götürmekten mahrûm bir kavim dînidir ve cihanşümûl bir din olmaktan uzaktır.